«Έξυπνοι Βράχοι Εισβάλλουν στο Ιράν»

Μετεφρασμένο άρθρο απο την μεταφράστρια Βασιλική Μπούντρη

28 Σεπ, 2012:

Φορείς του Ιράν κάνουν πρόσφατα αναφορά σε έκρηξη που σημειώθηκε έξω από μια νέα υπόγεια πυρηνική μονάδα, όταν ομάδα δυνάμεων ασφαλείας ερευνούσαν έναν φαινομενικά αξιοπερίεργο βράχο. Μετέπειτα αξιολόγηση αποκάλυψε ότι πράγματι δεν επρόκειτο για αληθινό βράχο αλλά στην ουσία για μια ηλεκτρονική συσκευή, η οποία προφανώς παρακολουθούσε την δραστηριότητα γύρω από την πυρηνική εγκατάσταση (πλούσια σε ουράνιο για χρήση σε βόμβα) και μετέδιδε τα δεδομένα σε κάποιο σταθμό. Συγκεκριμένα, ο βράχος λειτουργούσε όπως μία ωρολογιακή βόμβα αυτοκαταστροφής στην περίπτωση που ανίχνευε κίνηση σε κοντινή απόσταση από αυτόν. Ως συνήθεις ύποπτοι για ένα τέτοιο τέχνασμα θεωρήθηκαν οι Αμερικάνοι, δεδομένου ότι έχουν χρησιμοποιήσει εδώ και δεκαετίες τέτοιου είδους αληθοφανείς βράχους, όπως επίσης και οι Ισραηλινοί που τους χρησιμοποιούν κατά κόρον σε επιχειρήσεις στο Λίβανο. Αναστάτωση επικρατεί στους ιρανικούς κύκλους όχι μόνο εξαιτίας της εν λόγω έκρηξης αλλά και αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο κάποιος ανατινάσσει ηλεκτρικές μονάδες αναμετάδοσης και κόβει την ηλεκτρική ενέργεια από την υπόγεια πυρηνική εγκατάσταση. Το περιστατικό αυτό συνέβη στην πραγματικότητα δύο φορές τον περασμένο μήνα. Με αφορμή όλες αυτές τις εκρήξεις, ανησυχία επικρατεί στο Ιράν και για τις ατελείωτες επιθέσεις με όπλα «Κυβερνοπολέμου». To Stuxnet υπήρξε το πρώτο, αλλά ακολούθησαν πολλά περισσότερα, ενώ υπάρχουν ενδείξεις λειτουργίας πολλών εξ’ αυτών, μη ανιχνεύσιμων ακόμα, στο εσωτερικό του Ιράν. Και στην περίπτωση αυτή, στη λίστα των υπόπτων συγκαταλέγονται τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όσο και το Ισραήλ. Η Βρετανία συμπεριλαμβάνεται συνήθως μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους.

Αναφορικά με τους περιβόητους αυτούς βράχους, αυτοί ξεχωρίζουν σε υλικό κατασκευάζονται σπάνια και μάλιστα κατόπιν απόσυρσης του υπό συζήτησην προϊόντος. Ωστόσο, ορισμένα εξοπλιστικά υλικά αυτού του είδους όντως λαμβάνουν κάποια δημοσιότητα. Τέτοια είναι και η περίπτωση του Wolfpack πριν από μια δεκαετία. Πρόκειται για έναν αισθητήρα 2,73 κιλών που τοποθετήθηκε σε αντίπαλο έδαφος κατόπιν ρίψης του από αεροσκάφος. Στόχος ήταν η συλλογή πληροφοριών και σε περίπτωση ανάγκης η δημιουργία παρεμβολών στην επικοινωνία του εχθρού. Αν και βαμμένη με χρώματα καμουφλάζ, η συσκευή μπορούσε εύκολα να τοποθετηθεί σε δοχείο που έμοιαζε με βράχο.

Το Χόλιγουντ δεν είναι το μόνο μέρος όπου ανακυκλώνονται «παλιές επιτυχίες». Τέτοιες μικροσκοπικές συσκευές δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1960, όπως για παράδειγμα μικρόφωνα και πομποί. Ένα αεροσκάφος αρκεί για να συλλέξει τις μεταδόσεις, να τις καταγράψει και να τις μεταφέρει πίσω σε κάποια βάση όπου μπορούν να σημειώσουν την δραστηριότητα (οχήματα, στρατεύματα κ.α.), το μέρος και την ώρα. Με τον τρόπο αυτό, μπορούσανν να μελετήσουν όλες τις επιχειρήσεις κατά μήκος της διαδρομής όπου βρισκόταν προσεκτικά κρυμμένη η συσκευή "Ho Chi Minh", να σχεδιασούν και να αναχαιτισούν τις αντίπαλες επιχειρήσεις με βομβαρδισμό. Για παράδειγμα, ο δρόμος που βρισκόταν υπό την δικαιοδοσία του Βόρειου Βιετνάμ και διερχόταν του Λάος (ακριβώς ανατολικά του Βιετνάμ), ήταν ζωτικής σημασίας για τον εξοπλισμό των στρατευμάτων τους.

Ωστόσο, το Wolfpack αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα που εμφανίστηκε και στην περίπτωση των αισθητήρων που τοποθετήθηκαν στο Βιετνάμ με ρίψη από αεροπλάνο. Από τη στιγμή που ο εχθρός αντιληφθεί το βαθμό επικινδυνότητάς τους θα αρχίσει να τους αναζητά. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, το πρόβλημα αυτό λύθηκε μερικώς καμουφλάροντας τους αισθητήρες ώστε να παίρνουν τη μορφή μπαμπού. Αν και αυτή η εξαπάτηση δεν αποτελούσε οριστική λύση, ωστόσο ήταν προφανώς αδύνατον για τις εχθρικές δυνάμεις να ελέγχουν εκ του σύνεγγυς κάθε φυτό ξεχωριστά ενώ σάρωναν την περιοχή για αισθητήρες. Έτσι λοιπόν, αυτό το τέχνασμα λειτούργησε ικανοποιητικά μέχρι το πέρας του πολέμου, όταν πλεόνασμα αισθητήρων ίδιου τύπου στάλθηκαν στην Ευρώπη για εκεί χρήση σε περίπτωση μελλοντικού πολέμου.

Όταν οι συσκευές Wolfpack έπεφταν σε αντίπαλο έδαφος (ή τοποθετούνταν χειρωνακτικά έξω από φιλικές θέσεις), συλλέγαν όχι μόνο ηλεκτρονικά δεδομένα, αλλά επιπλέον ήταν σε θέση να δημιουργούν παρεμβολές στα σήματα του εχθρού (συμπεριλαμβανομένων των κινητών τηλεφώνων) είτε κατόπιν εντολής, είτε χάριν προγραμματισμού του λογισμικού τους. Η ικανότητα των συσκευών αυτών να ανιχνεύουν άλλες όμοιου τύπου, να σχηματίζουν δίκτυο, αλλά και στη συνέχεια να ξεδιαλέξουν ηλεκτρονικά δεδομένα σχετικά με το ποιος κάνει τι, αποτέλεσε τεράστιο βήμα για την εξέλιξη του αισθητήρα και του πολέμου παρεμβολών. Ακόμη και αν κάποιες από τις συσκευές Wolfpack καταστράφηκαν, το δίκτυο μπορούσε να επαναρυθμιστεί από μόνο του. Οι συσκευές κοστίζουν 10.000,00 δολάρια ανά τεμάχιο και στην περίπτωση που λειτουργούν κατά τα προβλεπόμενα, τα στρατεύματα βρίσκονται πάντα σε αναζήτησή και επαναχρησιμοποίησή τους. Η Ρωσία από τη μεριά της, ως γνωστόν υιοθέτησε την τεχνολογία των "έξυπνων βράχων" μετά τη δεκαετία του 1960 χρησιμοποιώντας την μέχρι και σήμερα. Το ίδιο εικάζεται και στην περίπτωση της Κίνας ενώ ενδείξεις στοχοποιούν και το Ιράν για χρήση παρόμοιων τεχνασμάτων.

Πηγή στα Αγγλικά